Grup: F

F grubunda Arjantin, Bosna Hersek, İran ve Nijerya bulunuyor...

ARJANTİN

Dünya’nın en iyi oyuncusuna sahip Arjantin için artık çeyrek final lanetini kırıp, ezeli rakiplerinin evinde gönüllerin ve tahminlerin şampiyonunu tesellisini dönüştürme vakti. Orta saha ve savunmadaki kaliteyle bu pek de kolay olmayabilir

 

Kaleciler: Sergio Romero (Sampdoria), Mariano Andujar (Catania), Agustin Orion (Boca Juniors)
Savunmacılar: Pablo Zabaleta (Manchester City), Federico Fernandez (Napoli), Ezequiel Garay (Benfica), Marcos Rojo (Sporting), Hugo Campagnaro (Inter), Martin Demichelis (Manchester City), Jose Basanta (Monterrey)
Orta sahalar: Javier Mascherano (Barcelona), Fernando Gago (Boca Juniors), Lucas Biglia (Lazio), Ricardo Alvarez (Inter), Augusto Fernandez (Celta Vigo), Angel Di Maria (Real Madrid), Maxi Rodriguez (Newell’s Old Boys), Enzo Perez (Benfica)
Forvetler:Lionel Messi (Barcelona), Gonzalo Higuain (Napoli), Sergio Aguero (Manchester City), Rodrigo Palacio (Inter), Ezequiel Lavezzi (PSG)

Arjantin finalde kaybettiği 1990 Dünya Kupası’ndan sonra yer aldığı 5 turnuvada da çeyrek finalin ötesini göremedi. 2011 Copa America faciasından sonra göreve gelen Alejandro Sabello yönetiminde 2014 öncesinde grup elemeleriniyse lider tamamladılar. Uruguay ve Venezuela deplasmanları dışında yenilgi görmediler ama oynadıkları 16 maçın 12′sinde de kalelerinde gol gördüler. Zanetti, Samuel, Burdisso, Heinze gibi elit savunmacılar artık miadını doldurdu ama yerleri dolmadı. Garay, Zabaleta ve Federico çok iyi sezon geçirmiş olsalar da, hiçbiri pozisyonunda ilk akla gelen birinci sınıf futbolcular değil. Kaleci Romero da aynı şekilde. Sabella belki de bu yüzden elemeler boyunca şablonda fazlasıyla denemede bulundu. Arjantin maçtan maça hatta maç içlerinde 4′lü, 3′lü ve 5′lü savunma kurguları arasında çok geçiş yaşadı. Bu durumun oluşması sadece savunma rotasyonundaki dönüşümle de alakalı değil. Messi, Agüero, Higuain gibi çok formda santrforları bir arada oynatacak yolu bulup, Arjantin’in aslında en önemli problemi düşük profilli ve yönlülükten uzak orta saha ile bu üçlüyü işler hâle getirmek asıl mesele. Zira Mascherano kendi takımında bir stopere dönüştü. Gago ve Biglia sorsan hâlâ genç yetenek. Di Maria mecburiyetten iç oynatılıyor. Arjantin için bu turnuvanın en zor tarafı kolektif bir takım olabilmek. Üstelik Sabella, en fazla kullandığı ve saf kenar oyuncusu olmayan Zeman vari 4-3-3′ünde dahi alternatif problemi yaşıyor. Kenardan getirebileceği, oyunu değiştirebilecek hamle oyuncusu doğal rakipleri Brezilya, İspanya, Almanya, Fransa gibi takımlara nazaran hayli az. Hatta Lavezzi dışında güvenilir bir isim yok. Mavi-beyazlıların bu turnuvada maç maç düşünen, rakibe dayalı, hata kovalayan, değişken bir tarz izleyip; becerikli golcüleriyle sonuç odaklı bir takım olması muhtemel. 1990′da Maradona’nın sırtında zevksiz ama iş bitiren Arjantin, 2014 etiketiyle bu kez kaderi Messi’nin ayaklarında olan bir takım.

Takımın yıldızı

Barcelona ile kazanmadık bireysel ve takım başarısı bırakmayan, hali hazırda Dünya’nın en iyisi Lionel Messi‘nin kalan tek sınavı Maradona’nın milli takımdaki gölgesinden kurtulmak. Xavi ve Iniesta olmadan anılmasını sağlayacak yegâne şey de Dünya Kupası’nı kaldırmak. Zira 1993′ten beri uluslararası kupa kazanamayan Arjantin’in kaptanı Messi, son büyük turnuvası olan 2011 Copa America’yı 0 golle kapatarak büyük bir başarısızlık sergilemişti ve sadece performansı değil, ülkesine bağlılığı da taraftarlar ve medya tarafından sorgulanmıştı. O turnuvadan sonra, Sabella yönetiminde Messi oynadığı 16 milli maçta 18 gol atarak kulüp performansına göz kırptı. Şimdi 26 yaşında, tıpkı Maradona’nın 1986′da Tanrı’nın eliyle kupayı kaldırdığı zaman olduğu gibi.

Gözler onda

1990 doğumlu Marcos Rojo, Arjantin’in kupa kafilesindeki en genç futbolcu. 24 yaşındaki sol bek için milli takım macerası 2010 Dünya Kupası’ndan sonra Sergio Batista yönetiminde başladı ama rotasyonun düzenli bir parçası olması Alejandro Sabella dönemine rastlıyor. Estudiantes çatısı altında Sabella ile hem lig hem Libertadores şampiyonluğu yaşayan Rojo kendini önce Rusya’da ardından Portekiz’de buldu. 2014 elemelerinin tüm maçlarında forma giydi. Stoper de oynayabilen Rojo, 3′lü savunma geçişleri yapan ve genelde kanatsız, 3 santrforla oynayan Arjantin için savunmada olduğu kadar hücumda da önemli. Zira hem ters kanattaki Zabaleta’nın, hem de önündeki Di Maria – Agüero ikilisinin bir nevi emniyet sübabı durumunda.

Teknik direktör

Alejandro Sabella, 60 yaşında olmasına rağmen popülerlik ve kariyer itibarıyla düşük profilli bir teknik adam. Bunun sebebi de 20 yıl boyunca futbolculuğunda bir efsane olan Daniel Passarella’nın teknik direktörlüğünde de asistanlığını yapmış olması. 1998′de de pek kadraja girmemişti doğrusu. 2009 yılındaysa Passarella’dan ayrılarak solo takılmaya karar veriyor ve ilk deneyiminde 40 yıl sonra Estudiantes’e kıtanın en büyük kupasını kazandırarak kariyerini parlatıyor. Para için Birleşik Arap Emirlikleri’nin yolunu tutacakken, Batista’yı kovan Arjantin’in başına getiriliyor. Messi’nin performansının gelişimi şu ana kadar milli takımla yaptığı en iyi şey. Devamı gelirse, esnek taktik uygulamalarıyla Arjantin çeyrek finalini kırabilir.

BOSNA HERSEK

Tarihinde ilk defa büyük bir turnuvaya katılma hakkı elde eden Ejderhalar oynadıkları futbolla izleyenlere keyif veriyor. Fakat bu seyir zevki yüksek futbol Bosnalıları nereye kadar taşıyacak?

Kaleciler: Asmir Begovic (Stoke City), Jasmin Fejzic (Aalen), Asmir Avdukic (Borac Banja Luka)
Savunmacılar: Emir Spahic (B.Leverkusen), Sead Kolasinac (Schalke), Ermin Bicakcic (E.Braunschweig), Ognjen Vranjes (Elazığspor), Toni Sunjic (Zorya Lugansk), Avdija Vrsajevic (Hajduk Split), Mensur Mujdza (Freiburg), Ervin Zukanovic (Gent)
Orta sahalar: Zvjezdan Misimovic (Guizhou Renhe), Haris Medunjanin (Gaziantepspor), Miralem Pjanic (Roma), Sejad Salihovic (Hoffenheim), Senad Lulic (Lazio), Izet Hajrovic (Galatasaray), Senijad Ibricic (Erciyesspor), Edin Visca (İstanbul BB), Tino Susic (Hajduk Split), Muhamed Besic (Ferencvaros), Anel Hadzic (Sturm Graz)
Forvetler: Edin Dzeko (Manchester City), Vedad Ibisevic (Stuttgart)

2010 Dünya Kupası ve Euro 2012′yi play-off’ta kaçıran Bosna Hersek, bu sefer amacına ulaştı. Bununla da kalmadılar, hücum temelli oyunlarıyla birçok kişinin dikkatini de çektiler. Öyle ki gruplarda kaydettikleri 30 golle Avrupa elemelerinde 52 takım içinde en fazla gol kaydeden 4′üncü ekip oldular. Bunun sebebi ise son derece teknik, top hâkimiyeti yüksek ve adam eksiltebilen bir orta sahaya ve kaliteli-bitirici isimlere sahip olmaları. Saffet Sušić’in zaman zaman 4-1-3-2′yi andıran baklavalı 4-4-2′sinde orta sahayı oluşturan Salihović, Pjanić, Lulić ve Misimović  topu seven ve adam eksiltebilen isimler. İlerideki Ibišević ve sezon sonu açılan Džeko ise birçok takımın isteyeceği nitelikte oyuncular. Fakat işin bir de savunma boyutu var. Bosna oyunun hücum yönünde ne kadar ışık veriyorsa savunma yönünde de o denli iç karartıyor. Savunmada vasat isimlerden kurulu Bosna takımı, gruplarda Liechtenstein, Slovakya ve Letonya karşısında bile kalesini gole kapatamadı. Kısacası onlar için hücum futbolu bir opsiyon değil zorunluluk. Dahası oynanan güzel futbolla oluşan beklentilere rağmen böyle bir tecrübeyi ilk defa yaşayacak olan Bosna’nın nasıl reaksiyon göstereceği de kendileri adına belirleyici olacak.

Takımın yıldızı

Henüz 28′inde olmasına rağmen Bosna Hersek’in gelmiş geçmiş en golcü ismi olan Edin Džeko, Alvaro Negredo transferinin ardından kulübünde formayı büyük ölçüde kaptırsa da milli takım için hâlâ ‘vazgeçilmez’ bir parça. Hava toplarındaki hâkimiyetinin ve tekniğinin yanı sıra son derece hareketli Bosna orta sahasının önünde top dağıtımı da yapabilme kapasitesiyle Sušić’in Brezilya’da da en önemli kozu olacak. Ayrıca ‘Arap Atı’ misali sezon sonuna doğru açılması ve Manchester City’nin şampiyonluğa ulaştığı son 4 maçtaki 5 gollük performansı da Bosna’nın iştahını kabartıyor. Yeni sezonda Manchester City’den ayrılmasına neredeyse kesin gözüyle bakılan Džeko’nun iyi bir kontrat kapmak için de futbolun en büyük sahnesinde %110′u ile oynayacağına şüphe yok.

Gözler onda

Geçtiğimiz sezonun ikinci yarısı Schalke’de Fuchs’tan formayı kapan ve bu sezon başı geçirdiği sakatlığa rağmen Alman ekibinin ilk 11′ine tamamen yerleşmeyi başaran 20 yaşındaki sol bek Sead Kolašinac, savunma zaafları olan Bosna Hersek’te defansın en önemli ismi olarak öne çıkıyor. Müdahale zamanlamalarındaki başarısı ve ön sezisi ile top çalma konusunda da başarılı ve istikrarlı bir görüntü çizen Kolašinac, oyunun hücum yönüne çok fazla katılan bir bek değil lâkin zaten hücum-savunma dengesini sağlayamayan Bosna Hersek için bu durumun önemli avantaja dönüştüğünü söyleyebiliriz. Alman tedrisatından geçmesi ise hiç şüphesiz böyle bir tecrübeyi ilk kez yaşayacak Bosna’ya önemli bir artı değer katacaktır.

Teknik direktör

Kadroda yardımcıları da dâhil tek Dünya Kupası gören isim olan Safet Sušić, Türkiye’deki başarısız maceralarının ardından 2009′da devraldığı Bosna Hersek’in bu noktaya ulaşmasında en büyük rolü oynayanların başında geliyor. Takıma yerleştirdiği ve vazgeçmediği hücum felsefesi sayesinde Bosna Hersek’i saygı duyulan bir takıma dönüştüren Sušić’in göze çarpan en büyük zaafı ise şu ana kadar alternatif bir plan üretememesi ve ana planına körü körüne bağlı kalması olarak gösterilebilir. Hele ki ülke basını ile ters düştüğü ve fazlasıyla eleştirildiği Mart ayında oynanan Mısır maçında alınan mağlubiyette de ana sistemini terk ettiği düşünülürse Sušić’in Dünya Kupası’nda bildiğini okuyacağına şüphe yok. Sušić’in inadının Bosna’yı nereye taşıyacağını ise hep birlikte göreceğiz.

NİJERYA

Nijerya’nın 3 Dünya Kupası yolculuğunda yardımcı antrenör olarak görev yapan Stephen Keshi, bu kez şöför koltuğunda. Son Afrika Kupası’nı da kaldıran Kartallar sürpriz vadediyor

Kaleciler: Vincent Enyeama (Lille), Austin Ejide (Hapoel Be’er Sheva), Chigozie Agbim (Gombe United).
Savunmacılar: Elderson Echiejile (Monaco), Efe Ambrose (Celtic), Godfrey Oboabona (Rizespor), Azubuike Egwuekwe (Warri Wolves), Kenneth Omeruo (Chelsea), Juwon Oshaniwa (Ashdod), Joseph Yobo (Fenerbahce), Kunle Odunlami (Sunshine Stars).
Orta sahalar: John Mikel Obi (Chelsea), Ramon Azeez (Almeria), Ogenyi Onazi (Lazio), Reuben Gabriel (Waasland-Beveren), Michael Babatunde (Volyn Lutsk).
Forvetler: Ahmed Musa (CSKA Moscow), Shola Ameobi (Newcastle), Emmanuel Emenike (Fenerbahce), Peter Odemwingie (Stoke), Michael Uchebo (Cercle Brugge), Victor Moses (Chelsea), Uche Nwofor (Heerenveen)

Afrika’nın en popüler takımı tekrar Dünya Kupası sahnesinde. Bu sefer tecrübeli oyuncuların etrafında şekillenen bir kadro değil, birlikte tecrübe kazanan genç oyunculardan kurulu bir takım göreceğiz.

Son Afrika Uluslar Kupası şampiyonu Nijerya, turnuvaya katılan Afrika takımları arasında en iyi ve en güçlü durumda olanı. Stephen Keshi’nin ekibi rakibe göre diziliyor. Bazen 4-2-4 bazen de 4-3-3 olarak görmek mümkün. Oyun planları topa yakın durup kenarlara inmek. Dinamizm ve süreklilik takımın genel görüntüsü.

En belirgin artıları takımın genç olmasına rağmen tecrübeli oyunculardan kurulu olması. Joseph Yobo ve Enyeama veteran futbolcu konumundalar. Geniş kadroya alınan Shola Ameobi ve Keshi’yle çok büyük sorunlar yaşadıktan sonra tekrar çağırılan Peter Odemwingie ise diğer 30 yaş üstü oyuncular. İleri uçtaki neredeyse tüm oyuncular üst seviyede futbol oynayan yetenekli ayaklar.

Nijerya’nın savunma zaafı kendinden seviye olarak düşük olan takımlarla oynarken bile yer yer ortaya çıkıyor. Hem birbirine alışan bu ekip hem de Keshi ilk defa bu kadar ciddi bir sınava çıkacak. Grupta çok güçlü bir Arjantin, takım oyununu iyi oynayan Bosna ve İran bulunuyor.

Takımın yıldızı

Milli takımla çıktığı her iki maçta 1 gol istatistiği tutturanEmmanuel Emeniketartışmasız Nijerya’nın en büyük yıldızı. Çok fazla anlatmaya gerek olmasa da patlama hızı ve bitiriciliği oldukça doyurucu. Fenerbahçe’yle yaşadığı şampiyonluk ve gol/asist istatistiği kupaya mental olarak üst seviyede gelmesine önayak olacak. Yer yer takım oyunundan kopup bireysel meziyetlerini zorlamayı sevse de artı özellikleri ağır basıyor.

Gözler onda

Ahmed Musa, Nijerya’nın çıkardığı en büyük yıldızlardan bir tanesi. 92 doğumlu oyuncu potansiyelini zor bir lig olan Rusya’da kanıtlamış durumda. Muhteşem hızı ve oyun görüşü gelecekte daha fazla adını duyuracağının ispatı. En belirgin özelliği kolay rakip eksiltip savunma arkasına hızlı ve kestirme yoldan ulaşması. Gol atmaktan çok attırmayı istemesi de genç yaştaki oyuncuyu özel kılıyor. Nijerya’nın onun dinamizmine ihtiyacı hat safhada.

Teknik direktör

1994, 1998 ve 2002 Dünya Kupaları’nda Nijerya’nın yardımcı antrenörlüğünü yapan, Togo’yu 2006’da Dünya Kupası’na çıkarttıktan sonra kovulan Stephen Keshi, aday kadro tercihiyle turnuva başında çok eleştirildiği 2013 Afrika Uluslar Kupası’nı şampiyon olarak tamamlamıştı. Geldiği günden bu yana yepyeni bir takım yaratan karizmatik antrenör kariyerinin en önemli etaplarından birini Brezilya’da yaşayacak. 100’den fazla oyuncuyla yarattığı oyuncu havuzu, lokal lig için uyguladığı projelerle her geçen gün bir seviye daha yukarıya çıkıyor. Arjantin, Bosna Hersek ve İran’ın olduğu grupta ikinci olması sürpriz olmaz.

İRAN

Son olarak 2006 yılında Almanya’da boy gösteren İran,  Asya elemelerinde grubunu ilk sırada tamamlayarak Brezilya’nın yolunu tuttu. Arjantin, Nijerya ve Bosna-Hersek ile F Grubu’nda mücadele edecek Persler, tarihinde ilk kez gruptan çıkma hesapları yapıyor

Kaleciler: Daniel Davari (E.Braunschweig), Alireza Haghighi (Sporting Covilha), Rahman Ahmadi (Sepahan).
Savunmacılar: Hossein Mahini (Persepolis), Steven ‘Mehrdad’ Beitashour (Vancouver Whitecaps), Pejman Montazeri (Umm Salal), Jalal Hosseini (Persepolis), Amir-Hossein Sadeghi (Esteghlal), Ahmad Alenemeh (Naft), Hashem Beikzadeh (Esteghlal), Mehrdad Pouladi (Persepolis).
Orta sahalar: Javad Nekounam (Kuwait SC), Andranik Teymourian (Esteghlal), Reza Haghighi (Persepolis), Ghasem Haddadifar (Zob Ahan), Bakhtiar Rahmani (Foolad), Ehsan Hajsafi (Sepahan).
Forvet: Ashkan Dejagah (Fulham), Masoud Shojaei (Las Palmas), Alireza Jahanbakhsh (NEC Nijmegen), Reza Ghoochannejhad (Charlton), Karim Ansarifard (Persepolis), Khosro Heydari (Esteghlal)

Elemelerin final aşamasında 8 maçta yalnızca 8 gol atabilen Team Melli, zor gol atan ancak aynı şekilde zor gol yiyen bir takım hüviyetinde. Sahaya 4-2-3-1 dizilişi ile çıkan Queiroz’un öğrencileri aynı zamanda kazanması da pek kolay olmayan bir takım. İran, özellikle savunmada sayısal fazlalığa sahip olmayı amaçlayan, iyi organize ve kontra ataklar ile sonuca gitmeyi amaçlayan bir oyun planına sahip. Queiroz bu şekilde, takımının zaaflarını avantaja dönüştürerek Nijerya ve Bosna-Hersek karşısında sürpriz yapmanın peşinde. Rakipleri ve futbol otoriteleri tarafından grubun zayıf halkası olarak nitelendirilen İran, savunmada kaptığı topları olabildiğince çabuk bir şekilde açık oyuncuları Dejagah ve Shojaei ile buluşturarak gol arayacaktır. Takımın kaptanlığını da yapan eski Osasunalı Nekounam, bu sezon Premier League’den düşen Fulham forması giyen sorunlu ancak yetenekli Dejagah ve Charlton forması giyen Reza Ghoochannejhad –ki Dejagah U21 seviyesine kadar Almanya, Reza ise U19 seviyesine kadar Hollanda forması giymişti- Avrupa tecrübesine sahip, İran 11’nin iskeletini oluşturan ve sistemin vazgeçilmez parçaları olarak göze çarpıyorlar.

Takımın yıldızı

18 yaşında Hertha Berlin forması ile Bochum karşısında sahaya çıktığında bu, onu kulüp tarihinin forma giyen en genç oyuncusu yapmıştı. Tahran doğumlu Ashkan Dejagah, ailesi ile göç ettiği Berlin’in gettolarından futbol sayesinde kurtuldu. Kariyerine bir stoper olarak başlamasına karşın 2005/06 sezonunda attığı 12 golle Hertha’nın en golcü ismi olacak kadar hücuma yatkın bir isim. Felix Magath yönetiminde şampiyon olan Grafiteli, Edin Dzekolu takımın önemli bir parçasıydı. Hücuma dönük orta saha ve kanat pozisyonlarında oynayan, ayakları yere sağlam basan güçlü bir oyuncu olan Dejagah, U21 seviyesine kadar Almanya forması terletti; hatta 9 numaralı formayı giydiği takımla bir şampiyonluk da yaşadı. Turnuva boyunca skora katkı anlamında takımın kuşkusuz en güvenilir silahlarından biri olacaktır.

Gözler onda

Reza Ghoochannejhad, nam-ı diğer Gucci. Altyapı eğitimini Heerenveen akademisinde alan 1987 doğumlu oyuncu, alt yaş grupları milli takım seviyesinde 2003-2007 yılları arasında Hollanda forması giydi. İlk çıkışını Overmars yönetimindeki Go Ahead Eagles’ta yapan 27 yaşındaki Gucci, 2014 yılının Ocak ayında Championship ekiplerinden Charlton’a transfer oldu. Çabuk, orta saha ile üçüncü bölge arasındaki bağlantıyı sağlayabilen ve ceza sahası içinde etkili olabilen Reza, Queiroz yönetimindeki İran’ın en büyük kozu. Forvet ve kanat pozisyonlarında oynayabilen oyuncu, 2012 yılından beri formasını giydiği İran Milli Takımı adına 13 maçta 9 gol kaydetti. Elemelerin son maçında deplasmanda Güney Kore’ye attığı golde fırsatçılığını ve son vuruşunu konuşturan Gucci, Brezilya’da Perslerin en büyük gol ümidi olacak.

Teknik direktör

Uzun yıllar Manchester United’da Alex Ferguson’un yardımcılığını yapan ve 2010 Dünya Kupası’nda defansif bir anlayışla oynattığı Portekiz ile başarısız bir turnuva geçiren deneyimli teknik adam için Brezilya, azalan itibarını tekrar kazanmak adına hayati önem taşıyor. İran’ı elemelerde grup birincisi yaparak 2014 vizesi alan Queiroz, gruptaki diğer takımlar için işleri zorlaştırma peşinde. Grup maçlarında İran’ı defansif bir anlayışla sahaya sürmesi beklenen Portekizli çalıştırıcı, sahip olduğu hücum elemanlarıyla gruptaki direkt rakipleri Nijerya ve Bosna Hersek’e sürpriz yapabilir. Hazırlık maçlarında kadro üzerinde yaptığı denemeler ise hala kafasındaki ideal 11’i oluşturamadığının bir kanıtı. İran formasını 127 kez terleten veteran Ali Karimi’yi turnuvaya götürmeyen Queiroz, Azmoun ve Jahanbakhsh gibi heyecan verici gençlerle tecrübeli isimleri harmanladığı bir kadroyla İran futbol tarihine adını altın harflerle yazdırmak isteyecektir.